Onderzoek heeft aangetoond dat het functioneren van de Overheid voor veel mensen onbegrijpelijk is. Daarom bieden wij u deze beknopte handleiding aan, als ruggensteuntje bij het doorgronden van het Overheidsapparaat.
HANDLEIDING OVERHEID
Om te beginnen dient u te weten dat de Overheid is samengesteld uit twee groepen mensen; Ambtenaren en Politici. Ambtenaren zijn dan weer onderverdeeld in twee subcategorieën: Eigenlijke Ambtenaren en Bureaucraten. Ambtenaren (10%) zijn verantwoordelijk voor het structureren van ons dagelijks leven. Een goede Ambtenaar is zijn gewicht in goud waard.
De taakomschrijving van Bureaucraten (90%) is in grote trekken hetzelfde als die van de Ambtenaren, met dien verstande dat Bureaucraten de belangen van de bevolking zorgvuldig in dienen te kaderen, teneinde het functioneren van de Overheid niet onnodig te hinderen. Om dit te realiseren wordt een simpele doch doeltreffende strategie ingezet; regels zijn belangrijker dan mensen.
Politici hebben een geheel andere functie binnen de Overheid. Van hen wordt verwacht dat zij de wetten en beleidslijnen aanleveren, die vervolgens door het Ambtenarenapparaat ten uitvoer gebracht worden. Hierbij dient te worden opgemerkt dat Politici deze wetten en beleidslijnen meestal eerst uitgelegd krijgen door Ambtenaren, omdat Politici in principe nergens verstand van hebben. Politici weten heel goed hoe ze op een bepaalde positie terecht moeten komen. Inzicht in wat ze moeten doen zodra ze die positie eenmaal bemachtigd hebben, valt buiten hun competentie.
De Overheid, op haar beurt, onderscheidt ook twee partijen: De Overheid en alles wat niet de Overheid is. Die laatste partij is onderverdeeld in twee categorieën: Ondernemers en Burgers.
Ondernemers maken iets uit niets, waarmee ze een geldbedrag verdienen, dat dan weer grotendeels overgemaakt dient te worden aan de Overheid. Burgers verrichten hun werkzaamheden in dienst van Ondernemers. Daar betaalt de Ondernemer ze een geldbedrag voor, wat ook weer gedeeltelijk ingeleverd dient te worden bij de Overheid.
NB: Politici maken nog een specifiek onderscheid tussen Burgers en Kiezers. Dit zijn de facto dezelfde personen, maar ze worden totaal verschillend benaderd; Burgers mogen één maal per vier jaar deelnemen aan een oud folkloristisch gebruik, dat “Stemmen” wordt genoemd. De traditie wil dat de Burger, in deze hoedanigheid tijdelijk omschreven als Kiezer, een hokje rood kleurt dat voor de naam van een Politicus staat. Een Kiezer is dus een Burger die nog geen hokje rood heeft gemaakt.
De Politicus die op deze wijze de meeste rode hokjes verzamelt, heeft “de Verkiezingen gewonnen”, zoals dat genoemd wordt. Teneinde een optimaal resultaat te boeken, maken Politici grootschalig gebruik van PR-tools, met als inzet u te overtuigen dat het heel veel uitmaakt wélk hokje u rood kleurt. Voor uw alledaagse bedrijfsvoering echter is het onderscheid tussen de verschillende hokjes te verwaarlozen. Trouwens, na deze verkiezingen keert alles terug naar normaal en wordt de Kiezer gewoon weer tot Burger gedegradeerd.
Het onderhouden van al deze uiterst gecompliceerde processen waarmee de Overheid zichzelf in stand houdt, brengt begrijpelijkerwijs grote kosten met zich mee.
Een aanzienlijk deel van de wetten en beleidslijnen die door de Overheid worden verzonnen, betreft dan ook de fondsenwerving die de Overheid in staat stelt wetten en beleidslijnen te verzinnen. Deze fondsenwerving is algemeen bekend onder de naam Belastingheffing.
Om die te faciliteren is een uitgebreide Overheidsdienst in het leven geroepen; de Belastingdienst. Wat deze dienst van de ingezamelde fondsen overhoudt nadat ze haar eigen personeel, gebouwen, wagenpark en recepties heeft bekostigd, wordt regelrecht doorgesluisd naar andere Overheidsdiensten.
Belastingwetgeving is een van de zeldzame voorbeelden van besluitvorming waarin Politici een groter aandeel hebben dan Ambtenaren. Dit omdat deze specifieke vorm van regelgeving een uitzonderlijke mate van creativiteit vereist, waarin Politici een hoger niveau bereiken dan hun Ambtelijke broeders en zusters.
Een fraai voorbeeld is de populaire heffing die onder de naam BTW door het leven gaat. BTW staat voor Belasting Toegevoegde Waarde. Een semantisch volledig holle frase, die van alles zou kunnen betekenen, maar zich in essentie het beste uit laat leggen als: Wij hebben jullie geld nodig, dus ophoesten maar.
Tot zover deze Handleiding. Wij hopen u aldus in enigerlei mate van dienst geweest te zijn. Ons advies is deze Handleiding te allen tijde binnen handbereik te houden.
Waarschuwing: bovenstaande richtlijnen gelden uitsluitend voor kleine Ondernemers. Voor Topfunctionarissen bij grote bedrijven zijn totaal andere spelregels van kracht. Dit mede doordat een deel van die Topfunctionarissen Politicus is geweest voordat en waardoor ze Topfunctionaris zijn geworden.