Om het zo op papier te krijgen als de schrijver gedaan zou hebben als hij Nederlander was geweest, dat is mijn vertalerscredo.

Bij de TV-serie Vrienden voor het Leven was ik eindverantwoordelijk voor de scripts. In eerste instantie kwam dat neer op het iets beter laten “bekken” van de vertaling, maar toen er nieuwe, onaffe scripts kwamen, werd mijn taak groter. Tot ik hele afleveringen zelf ging schrijven.

Maar ook toneelstukken; le Diner de Cons (het Zakkendiner), the Odd Couple, Niet voor de Poes, en Zes danslessen in zes weken. Hoewel die laatste vertaling nooit gebruikt is; de schrijver leefde nog (altijd lastig) en vervloekte mij omdat ik alle Amerikaanse name-dropping grapjes vernederlandst had. Nou ja, ach…